ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရွးပေဝသဏီ အတိတ္ေခတ္မွစ၍ အနာဂတ္ကာလ အထိ ဆက္လက္၍ အသံုးျပဳဆဲ အစားအစာႏွင့္ ေဆးဖက္ဝင္ ပစၥည္းလည္းျဖစ္၏။ စားေသာက္ဖြယ္ရာ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ား၌ေသာ္၄င္း၊ အျခား ဟင္းသီးဟင္းရြက္ထြက္ဆီမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကသူမ်ားသည္၄င္း ေထာပတ္ကို ဆီအစား ကမၻာေပၚတြင္ေန႔စဥ္အသံုးျပဳလ်က္ ရွိၾက၏။
စားေသာက္ကုန္ ထုတ္လုပ္ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စားပြဲေထာပတ္ႏွင့္ ဟင္းစားေထာပတ္ဟူ၍ အမ်ိဳးအစားကို ခြဲျခားထားေပသည္။ ထို႔အျပင္ ဆားဓာတ္ပါဝင္ေသာ ေထာပတ္ႏွင့္ ဆားဓာတ္မပါဝင္ေသာ ေထာပတ္ဟူ၍ ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးလ်က္ ရွိၾက၏။ ဆားပါလွ်င္ ေထာပတ္မွာ တာရွည္ခံ၏။ ေထာပတ္သည္ ႏြားႏို႔ကဲ့သို႔ပင္ အရြယ္မေရြး သင့္ေတာ္ေသာ အစားအစာျဖစ္၍ အာဟာရဓာတ္ကို ျပည့္ဝေစသည္။
ႏြားေထာပတ္(Cow's Butter)
ေထာပတ္သည္ သီးႏွံတို႔တြင္ ပါဝင္ေသာ အဆီဓာတ္(fat) ထက္ ပိုမိုပါဝင္ေလသည္။ ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာေၾကာင့္လည္း ဗီတာမင္ဓာတ္မ်ား (Vitamin)လည္း ၾကြယ္ဝစြာ ပါဝင္ေလသည္။ ႏြားႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာ ေထာပတ္သည္ အားတိုးေစသည္။ ႏွလံုးအားကို ေကာင္းေစသည္။ ခြန္အားကို သန္စြမ္းေစသည္။ ဝမ္းဗိုက္(အစာအိမ္)ကို ေကာင္းေစသည္။
ယင္းကို သၾကားႏွင့္ စားသံုးပါက ျမစ္ေျခာက္နာေရာဂါ (Phtisis) လိပ္ေခါင္းေရာဂါ(Piles) နာတာရွည္ ဝမ္းကို္က္ေရာဂါ(Chronic Dysentery) ခံတြင္းပ်က္ျခင္း(Anorexia) မ်က္ႏွာေလျဖတ္ျခင္း(Facial Paralysis) အဂၤါဇာတ္ ယားယံျခင္း(Rritgation of The Alimentery Canal) ဆီးတြင္ အယ္လ္ျဗဴမင္ေခၚ ဥအကာဓာတ္ ပါဝင္ျခင္း(Albuminuria) ဆီးခ်ိဳေရာဂါ(Diabetes) စသည္တို႔ကို ကုသရာတြင္ အသံုးဝင္ေပသည္ဟု Dr.S. j Singh ျပဳစုသည့္ Food Remendies စာအုပ္ အာယုေဗၺဒ အိႏၵိယတိုင္းရင္းေဆးကုထံုးက်မ္းႀကီးတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ နိဒါန္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ရေပသည္။
ေထာပတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွာင္ၾကဥ္ဖြယ္ သိမွတ္စရာကို ေရွးေဟာင္းက်မ္းမ်ား၌ ေအာက္ပါအတိုင္း အသိေပး သတိစကားကို ဆိုထားေပသည္။ ေထာပတ္ႏွင့္မသင့္ေသာ အစားတို႔မွာ ေထာပတ္ဆီကို ခ်ဥ္ဆီႏွင့္ ဆတူေရာစပ္၍ေသာ္၄င္း၊ ေထာပတ္ႏွင့္ ပ်ားရည္ ႏွစ္မ်ိဳးတည္းကို ေရာေႏွာ၍ မစားေကာင္းဟု ဆိုထားသည္။ ထို႔ျပင္ ေထာပတ္ႏွင့္ သားငါးတို႔၏ အဆီ၊ ဆီခဲမ်ားႏွင့္ စပ္တူ၊ မစပ္ေကာင္း၊ ေၾကးခြက္မ်ားတြင္ေထာပတ္ကိုထား သိုေလွာင္ျခင္းကို အထူးေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေထာပတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္ ပြားစီးေရး၊ ႀကီးထြားေရးတြင္ ႏို႔ရည္မ်ား အသားမ်ားေလာက္ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ေစကာမူ ခႏၶာကိုယ္ ခံႏိုင္ရည္၊ ေရာဂါကာကြယ္စြမ္းရည္၊ ခြန္အားျပည့္ဝေရးတို႔ကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေသာ အစားမ်ိဳးတြင္ ပါဝင္၏။ ေထာပတ္ျဖင့္ သင့္ေတာ္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာမ်ားမွာ အေအးမိလြယ္ျခင္း၊ အေအးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ျခင္း၊ ေရာဂါေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္လြယ္ျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္ ႀကံဳလွီျခင္း၊ ခြန္အားနည္းပါးျခင္း၊ မ်က္ရည္ခန္းေျခာက္ျခင္း၊ ၾကက္မ်က္သင့္ေရာဂါ၊ မ်က္စိမႈန္ေဝျခင္း၊ မ်က္စိနာျခင္း၊ အရိုးမ်ားနာျခင္း၊ သြားမ်ားနဲ႔လြယ္ က်ိဳးလြယ္ျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား မေျပျပစ္ျခင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။ ေထာပတ္သည္ အာရံုေၾကာမ်ားကို တို္က္ရိုက္ အားမေပးႏိုင္ေသာ္လည္း ကာမစိတ္ခန္းေျခာက္မႈကို ကာကြယ္ႏိုင္ေလသည္။
ေထာပတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆးဖက္ဝင္မႈမ်ားကို ဟိႏၵဴ အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္မ်ား(မူရင္း)၊ အိႏၵိယ အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္းမူရင္းမ်ား၊ ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ား၊ အာယုေဗၺဒ ျမန္မာမႈျပဳ ေဆးက်မ္းမ်ား၊ သိပၸံ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပရလွ်င္
ခ်က္ျပီးစျဖစ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ႏွစ္ျမိဳ႔ေစတတ္၏၊ အားနည္းသူတို႔အား အားသစ္ကို ျဖစ္ပြားေစသည္။
ႏႈတ္ကို ျမိန္ေစတတ္၏။ မ်က္စိကို အက်ိဳးျပဳ၏။ ဝါသင့္နာ၊ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ကို ပယ္တတ္၏။ ခြန္အားမရွိသူ၊ မ်က္စိေရာဂါရွိသူတို႔သည္ အျမဲမွီဝဲအပ္၏။
ဆပ္ျပာမႈန္ကဲ့သို႔ ႏူးညံ႔ေသာ ေထာပတ္သည္ အႀကိမ္တရာမွ တေထာင္အထိ ေဆးေၾကာျပီးေသာ
ေထာပတ္မ်ိဳးကို ဆိုလို၏။ ဤေထာပတ္မ်ိဳးသည္ ေရာဂါေဝဒနာ အေထြေထြတို႔ကို ေပ်ာက္ေစတတ္၏။ ဤေထာပတ္သည္ ေအး၏၊ ထို္င္းမႈိင္းသြား၏၊ အာရံုေၾကာႏွင့္ဆို္င္ရာ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ ေျခပူလက္ပူျခင္း၊ ပန္းနာ၊ ပါဒရက္၊ အဆစ္အျမစ္ ကို္က္ခဲျခင္း စေသာ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား၌ ေဆးဝါးအျဖစ္ အသံုးျပဳရ၏။ အစားအစာအျဖစ္ အသံုးမျပဳေပ။
လတ္ဆတ္ေသာ ေထာပတ္ကို အစားအစာတို႔တြင္ အသံုးျပဳရ၏။ ေထာပတ္သည္ အသက္ကို ရွည္ေစ၏။ ခ်ိဳ၏။ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ေအးေသာသတၱိရွိ၏။ အနည္းငယ္ ယိုစီးတတ္၏။ အေရာင္အဆင္းကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ၾသဇာတို႔ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ လ်င္ျမန္ထက္ျမက္ေစတတ္၏။ အသိဉာဏ္ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ဉာဏ္ပညာကို တိုးပြားေစတတ္၏။ အသက္ကို တိုးရွည္ေစတတ္၏။ သုက္ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ပ်စ္ခၽြဲ၏။ သလိပ္ကို တိုးပြားေစ၏။ အဆိပ္ကို ႏိုင္၏။
ထိုမွတပါး သည္းေျခေရာဂါ ေလခ်ဳပ္ေရာဂါ အဖ်ားေရာဂါ ရူးသြပ္ျခင္း၊ ဝမ္းဗိုက္တင္းေရာင္ျခင္း၊ အနာေပါက္ေရာဂါ၊ ခယရုပ္ေရာဂါ၊ ေရယုန္ႀကီးေရာဂါ၊ ေသြးေဒါသတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။ ဟူ၍ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ညႊန္းထား၏။
ေထာပတ္သည္ သတိတရား၊ အသိဉာဏ္၊ ဝမ္းမီး၊ သုက္ေသြး၊ ၾသဇာဓာတ္၊ သလိပ္အဆီတို႔ကို တိုးပြားေစ၏။ ေလေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ သည္းေျခေဖာက္ျပန္ျခင္း အသံဝင္ အသံပ်က္ျခင္းတုိ႔ကို
ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။ အလံုးစံုေသာ အဆီတို႔အနက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ
ေဆးပစၥည္းတို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေသာ္၄င္း၊ အသီးသီးျပဳေသာ္၄င္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အက်ိဳးကို ျပဳႏိုင္၏ဟု အာယုေဗၺဒ ေဆးဝါးပညာရွင္ႀကီး စရက၏ ေဆးက်မ္းမ်ားက ဆိုထား၏။
ေထာပတ္မ်ိဳး ဟူသမွ်သည္ ရသာယနျဖစ္၍ အိုုျခင္း၊ နာျခင္းတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ အသက္ကို ရွည္ေစတတ္၏။ ဆိမ့္၏၊ ဆီး၊ ဝမ္း၊ ေလ၊ အထက္သို႔ တက္ေသာအနာ၊ ဝက္သက္ေရာဂါ၊ ေသြးစုနာတို႔ကို ႏိုင္၏။ အရြယ္ကို တင္ေစတတ္၏။ ႏုပ်ိဳေစ၏။
အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဟာင္းေသာေထာပတ္ကို ေဆးဝါးကုရာတြင္ အသံုးျပဳ၏။ ဆယ္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း၌ ျဖစ္ေသာ ေထာပတ္ကို ေထာပတ္ေဟာင္းဟု ဆိုထား၏။ ထိုေထာပတ္ေဟာင္းကို အဆုတ္ေရာဂါ၊ သလိပ္ေရာဂါ၊ အစာမေၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ၊ ကာလဝမ္းေရာဂါ၊ အရက္မူးေရာဂါ၊ အဖ်ား၊ ဝမ္းမီးႏုံ႔သူတို႔ မမွီဝဲသင့္ေပ။ အသက္ႀကီးအိုသူႏွင့္ ကေလးမ်ားလည္း မမွီဝဲသင့္ေပ။
ေထာပတ္သည္ ေဆးပညာတြင္ အသံုးမ်ား၏။ တကယ့္ေဆးပညာတြင္ အသံုးျပဳေသာ ေထာပတ္သည္ ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ေခတ္ေပၚ စက္မႈလက္မႈ ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံအမ်ား အျပားတြင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေထာပတ္မ်ားႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားမွ ရရွိေသာ ေထာပတ္မ်ားကို အစားအစာ ထုတ္လုပ္ရာတြင္ ထည့္သြင္းၾက၏။ ႏို႔မ်ားမွျဖစ္ေသာ ေထာပတ္မ်ားလည္း ရွိေပသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဆးဖက္ဝင္ပံုမ်ားသည္ ႏြားႏို႔ေထာပတ္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ႏို႔ရည္ အမ်ိဳးအစားကိုလိုက္၍ အက်ိဳးအာနိသင္မ်ား ကြဲျပားျခားနား၏။
ဆိတ္ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ဝမ္းဗိုက္(အစာအိမ္)ကို ေကာင္းေစသည္။ ႏွလံုးအားကို
ေကာင္းေစသည္။ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း(Cough)၊ ခၽြဲသလိပ္ကပ္ျခင္း(Phleg)၊ ျမစ္ေျခာက္နာ(Phthisis)တို႔ကို သက္ေစေလသည္။ ထို႔ျပင္ မ်က္စိေရာဂါ(Eye Disease) အတြက္ ေကာင္းေစသည္ဟု (Dr.S.J Singgh)ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက ထုတ္ေဖာ္ခဲ့၏။
ဤႏို႔ေထာပတ္သည္ ခ်ိဳ၏၊ ေသြးအန္၏၊ ေသြးက်ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏၊ ေလကို တားျမစ္ေစတတ္၏၊ ခြန္အားကို ျပဳတတ္၏၊ ေအး၏၊ သုက္ကို ပြားေစ၏၊ ေၾကက်က္ခဲ၏၊ ႏွလံုးကို အက်ိဳးျပဳ၏၊ ဝိပါက (စား၍ ဝမ္းတြင္ ေၾကက်က္သြားေသာအခါ) ခ်ိဳ၏။
ျမင္းႏို႔ ေထာပတ္သည္ ခ်ိဳ၏၊ အနည္းငယ္ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ဖန္၏၊ စပ္ရွားရွားရွိ၏။ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခ်ဳပ္ေစ၏။ ေလကို အနည္းငယ္ျပဳတတ္၏၊ ပူ၏၊ ေၾကက်က္ခဲ၏၊ အဆိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ မ်က္စိေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ ေတြေမ့ေျမာျခင္းကို ပယ္တတ္၏။
သိုးႏို႔ ေထာပတ္သည္ သည္းေျခကို ေဖာက္ျပန္ေစတတ္၏၊ အဆိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ အရိုးတို႔ကို ပြားေစတတ္၏၊ ေက်ာက္တည္ေရာဂါ၊ သၾကားဆီေရာဂါ၊ ေလေရာဂါ၊ တုန္ျခင္း၊ ေရာင္တင္းျခင္းတို႔ကို
ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
ဆင္ႏို႔ ေထာပတ္သည္ ဖန္၏၊ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္တို႔ကို ခ်ဳပ္ေစတတ္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ အဆိပ္ႏွင့္ ပိုးတို႔ကို ပယ္တတ္၏၊ ႏူနာေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
ကုလားအုပ္ႏို႔ ေထာပတ္သည္ ေၾကက်က္ေသာအခါ စပ္၏၊ ေဖာေရာင္ျခင္းႏွင့္ ပိုးအဆိပ္တို႔ကို ပယ္တတ္၏၊ ႏူနာ ဂူလံုးေရာဂါ ဝမ္းဗုိက္ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
လူႏို႔ ေထာပတ္သည္ သလိပ္နာ၊ ေလနာ၊ သည္းေျခနာ၊ ေသြးနာ၊ မိန္းမတို႔အဂၤါဇာတ္၌ ျဖစ္ေသာ အနာတို႔ႏွင့္ သင့္၏။ နတ္တို႔၏ ၾသဇာကဲ့သို႔ အက်ိဳးေပး၏။
ခြါတခုတည္းရွိေသာ တိရစၧာန္တို႔၏ ႏို႔ရည္မွ ရရွိ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ေၾကက်က္လြယ္၏ ဟူေသာ သတၱိရွိ၏။ ဖန္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္၏၊ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစတတ္၏၊ က်င္ငယ္ကို နည္းပါးေစ၏။
တင္ထြန္းေက်ာ္
(သူရဇၨ ၂၀၀၃-ခု စက္တင္ဘာလ)
shared by>>>http://natureenergycare.blogspot.com/2012/11/blog-post_30.html#more
စားေသာက္ကုန္ ထုတ္လုပ္ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စားပြဲေထာပတ္ႏွင့္ ဟင္းစားေထာပတ္ဟူ၍ အမ်ိဳးအစားကို ခြဲျခားထားေပသည္။ ထို႔အျပင္ ဆားဓာတ္ပါဝင္ေသာ ေထာပတ္ႏွင့္ ဆားဓာတ္မပါဝင္ေသာ ေထာပတ္ဟူ၍ ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးလ်က္ ရွိၾက၏။ ဆားပါလွ်င္ ေထာပတ္မွာ တာရွည္ခံ၏။ ေထာပတ္သည္ ႏြားႏို႔ကဲ့သို႔ပင္ အရြယ္မေရြး သင့္ေတာ္ေသာ အစားအစာျဖစ္၍ အာဟာရဓာတ္ကို ျပည့္ဝေစသည္။
ႏြားေထာပတ္(Cow's Butter)
ေထာပတ္သည္ သီးႏွံတို႔တြင္ ပါဝင္ေသာ အဆီဓာတ္(fat) ထက္ ပိုမိုပါဝင္ေလသည္။ ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာေၾကာင့္လည္း ဗီတာမင္ဓာတ္မ်ား (Vitamin)လည္း ၾကြယ္ဝစြာ ပါဝင္ေလသည္။ ႏြားႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာ ေထာပတ္သည္ အားတိုးေစသည္။ ႏွလံုးအားကို ေကာင္းေစသည္။ ခြန္အားကို သန္စြမ္းေစသည္။ ဝမ္းဗိုက္(အစာအိမ္)ကို ေကာင္းေစသည္။
ယင္းကို သၾကားႏွင့္ စားသံုးပါက ျမစ္ေျခာက္နာေရာဂါ (Phtisis) လိပ္ေခါင္းေရာဂါ(Piles) နာတာရွည္ ဝမ္းကို္က္ေရာဂါ(Chronic Dysentery) ခံတြင္းပ်က္ျခင္း(Anorexia) မ်က္ႏွာေလျဖတ္ျခင္း(Facial Paralysis) အဂၤါဇာတ္ ယားယံျခင္း(Rritgation of The Alimentery Canal) ဆီးတြင္ အယ္လ္ျဗဴမင္ေခၚ ဥအကာဓာတ္ ပါဝင္ျခင္း(Albuminuria) ဆီးခ်ိဳေရာဂါ(Diabetes) စသည္တို႔ကို ကုသရာတြင္ အသံုးဝင္ေပသည္ဟု Dr.S. j Singh ျပဳစုသည့္ Food Remendies စာအုပ္ အာယုေဗၺဒ အိႏၵိယတိုင္းရင္းေဆးကုထံုးက်မ္းႀကီးတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ နိဒါန္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ရေပသည္။
ေထာပတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွာင္ၾကဥ္ဖြယ္ သိမွတ္စရာကို ေရွးေဟာင္းက်မ္းမ်ား၌ ေအာက္ပါအတိုင္း အသိေပး သတိစကားကို ဆိုထားေပသည္။ ေထာပတ္ႏွင့္မသင့္ေသာ အစားတို႔မွာ ေထာပတ္ဆီကို ခ်ဥ္ဆီႏွင့္ ဆတူေရာစပ္၍ေသာ္၄င္း၊ ေထာပတ္ႏွင့္ ပ်ားရည္ ႏွစ္မ်ိဳးတည္းကို ေရာေႏွာ၍ မစားေကာင္းဟု ဆိုထားသည္။ ထို႔ျပင္ ေထာပတ္ႏွင့္ သားငါးတို႔၏ အဆီ၊ ဆီခဲမ်ားႏွင့္ စပ္တူ၊ မစပ္ေကာင္း၊ ေၾကးခြက္မ်ားတြင္ေထာပတ္ကိုထား သိုေလွာင္ျခင္းကို အထူးေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေထာပတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္ ပြားစီးေရး၊ ႀကီးထြားေရးတြင္ ႏို႔ရည္မ်ား အသားမ်ားေလာက္ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ေစကာမူ ခႏၶာကိုယ္ ခံႏိုင္ရည္၊ ေရာဂါကာကြယ္စြမ္းရည္၊ ခြန္အားျပည့္ဝေရးတို႔ကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေသာ အစားမ်ိဳးတြင္ ပါဝင္၏။ ေထာပတ္ျဖင့္ သင့္ေတာ္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာမ်ားမွာ အေအးမိလြယ္ျခင္း၊ အေအးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ျခင္း၊ ေရာဂါေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္လြယ္ျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္ ႀကံဳလွီျခင္း၊ ခြန္အားနည္းပါးျခင္း၊ မ်က္ရည္ခန္းေျခာက္ျခင္း၊ ၾကက္မ်က္သင့္ေရာဂါ၊ မ်က္စိမႈန္ေဝျခင္း၊ မ်က္စိနာျခင္း၊ အရိုးမ်ားနာျခင္း၊ သြားမ်ားနဲ႔လြယ္ က်ိဳးလြယ္ျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား မေျပျပစ္ျခင္းတို႔ကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။ ေထာပတ္သည္ အာရံုေၾကာမ်ားကို တို္က္ရိုက္ အားမေပးႏိုင္ေသာ္လည္း ကာမစိတ္ခန္းေျခာက္မႈကို ကာကြယ္ႏိုင္ေလသည္။
ေထာပတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆးဖက္ဝင္မႈမ်ားကို ဟိႏၵဴ အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္မ်ား(မူရင္း)၊ အိႏၵိယ အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္းမူရင္းမ်ား၊ ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ား၊ အာယုေဗၺဒ ျမန္မာမႈျပဳ ေဆးက်မ္းမ်ား၊ သိပၸံ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပရလွ်င္
ခ်က္ျပီးစျဖစ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ႏွစ္ျမိဳ႔ေစတတ္၏၊ အားနည္းသူတို႔အား အားသစ္ကို ျဖစ္ပြားေစသည္။
ႏႈတ္ကို ျမိန္ေစတတ္၏။ မ်က္စိကို အက်ိဳးျပဳ၏။ ဝါသင့္နာ၊ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ကို ပယ္တတ္၏။ ခြန္အားမရွိသူ၊ မ်က္စိေရာဂါရွိသူတို႔သည္ အျမဲမွီဝဲအပ္၏။
ဆပ္ျပာမႈန္ကဲ့သို႔ ႏူးညံ႔ေသာ ေထာပတ္သည္ အႀကိမ္တရာမွ တေထာင္အထိ ေဆးေၾကာျပီးေသာ
ေထာပတ္မ်ိဳးကို ဆိုလို၏။ ဤေထာပတ္မ်ိဳးသည္ ေရာဂါေဝဒနာ အေထြေထြတို႔ကို ေပ်ာက္ေစတတ္၏။ ဤေထာပတ္သည္ ေအး၏၊ ထို္င္းမႈိင္းသြား၏၊ အာရံုေၾကာႏွင့္ဆို္င္ရာ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ ေျခပူလက္ပူျခင္း၊ ပန္းနာ၊ ပါဒရက္၊ အဆစ္အျမစ္ ကို္က္ခဲျခင္း စေသာ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား၌ ေဆးဝါးအျဖစ္ အသံုးျပဳရ၏။ အစားအစာအျဖစ္ အသံုးမျပဳေပ။
လတ္ဆတ္ေသာ ေထာပတ္ကို အစားအစာတို႔တြင္ အသံုးျပဳရ၏။ ေထာပတ္သည္ အသက္ကို ရွည္ေစ၏။ ခ်ိဳ၏။ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ေအးေသာသတၱိရွိ၏။ အနည္းငယ္ ယိုစီးတတ္၏။ အေရာင္အဆင္းကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ၾသဇာတို႔ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ လ်င္ျမန္ထက္ျမက္ေစတတ္၏။ အသိဉာဏ္ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ဉာဏ္ပညာကို တိုးပြားေစတတ္၏။ အသက္ကို တိုးရွည္ေစတတ္၏။ သုက္ကို တိုးပြားေစတတ္၏။ ပ်စ္ခၽြဲ၏။ သလိပ္ကို တိုးပြားေစ၏။ အဆိပ္ကို ႏိုင္၏။
ထိုမွတပါး သည္းေျခေရာဂါ ေလခ်ဳပ္ေရာဂါ အဖ်ားေရာဂါ ရူးသြပ္ျခင္း၊ ဝမ္းဗိုက္တင္းေရာင္ျခင္း၊ အနာေပါက္ေရာဂါ၊ ခယရုပ္ေရာဂါ၊ ေရယုန္ႀကီးေရာဂါ၊ ေသြးေဒါသတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။ ဟူ၍ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ညႊန္းထား၏။
ေထာပတ္သည္ သတိတရား၊ အသိဉာဏ္၊ ဝမ္းမီး၊ သုက္ေသြး၊ ၾသဇာဓာတ္၊ သလိပ္အဆီတို႔ကို တိုးပြားေစ၏။ ေလေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ သည္းေျခေဖာက္ျပန္ျခင္း အသံဝင္ အသံပ်က္ျခင္းတုိ႔ကို
ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။ အလံုးစံုေသာ အဆီတို႔အနက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ
ေဆးပစၥည္းတို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေသာ္၄င္း၊ အသီးသီးျပဳေသာ္၄င္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အက်ိဳးကို ျပဳႏိုင္၏ဟု အာယုေဗၺဒ ေဆးဝါးပညာရွင္ႀကီး စရက၏ ေဆးက်မ္းမ်ားက ဆိုထား၏။
ေထာပတ္မ်ိဳး ဟူသမွ်သည္ ရသာယနျဖစ္၍ အိုုျခင္း၊ နာျခင္းတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ အသက္ကို ရွည္ေစတတ္၏။ ဆိမ့္၏၊ ဆီး၊ ဝမ္း၊ ေလ၊ အထက္သို႔ တက္ေသာအနာ၊ ဝက္သက္ေရာဂါ၊ ေသြးစုနာတို႔ကို ႏိုင္၏။ အရြယ္ကို တင္ေစတတ္၏။ ႏုပ်ိဳေစ၏။
အာယုေဗၺဒ ေဆးက်မ္းမ်ား၌ ေဟာင္းေသာေထာပတ္ကို ေဆးဝါးကုရာတြင္ အသံုးျပဳ၏။ ဆယ္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း၌ ျဖစ္ေသာ ေထာပတ္ကို ေထာပတ္ေဟာင္းဟု ဆိုထား၏။ ထိုေထာပတ္ေဟာင္းကို အဆုတ္ေရာဂါ၊ သလိပ္ေရာဂါ၊ အစာမေၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ၊ ကာလဝမ္းေရာဂါ၊ အရက္မူးေရာဂါ၊ အဖ်ား၊ ဝမ္းမီးႏုံ႔သူတို႔ မမွီဝဲသင့္ေပ။ အသက္ႀကီးအိုသူႏွင့္ ကေလးမ်ားလည္း မမွီဝဲသင့္ေပ။
ေထာပတ္သည္ ေဆးပညာတြင္ အသံုးမ်ား၏။ တကယ့္ေဆးပညာတြင္ အသံုးျပဳေသာ ေထာပတ္သည္ ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ေခတ္ေပၚ စက္မႈလက္မႈ ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံအမ်ား အျပားတြင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေထာပတ္မ်ားႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားမွ ရရွိေသာ ေထာပတ္မ်ားကို အစားအစာ ထုတ္လုပ္ရာတြင္ ထည့္သြင္းၾက၏။ ႏို႔မ်ားမွျဖစ္ေသာ ေထာပတ္မ်ားလည္း ရွိေပသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဆးဖက္ဝင္ပံုမ်ားသည္ ႏြားႏို႔ေထာပတ္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ႏို႔ရည္ အမ်ိဳးအစားကိုလိုက္၍ အက်ိဳးအာနိသင္မ်ား ကြဲျပားျခားနား၏။
ဆိတ္ႏို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ဝမ္းဗိုက္(အစာအိမ္)ကို ေကာင္းေစသည္။ ႏွလံုးအားကို
ေကာင္းေစသည္။ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း(Cough)၊ ခၽြဲသလိပ္ကပ္ျခင္း(Phleg)၊ ျမစ္ေျခာက္နာ(Phthisis)တို႔ကို သက္ေစေလသည္။ ထို႔ျပင္ မ်က္စိေရာဂါ(Eye Disease) အတြက္ ေကာင္းေစသည္ဟု (Dr.S.J Singgh)ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက ထုတ္ေဖာ္ခဲ့၏။
ဤႏို႔ေထာပတ္သည္ ခ်ိဳ၏၊ ေသြးအန္၏၊ ေသြးက်ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏၊ ေလကို တားျမစ္ေစတတ္၏၊ ခြန္အားကို ျပဳတတ္၏၊ ေအး၏၊ သုက္ကို ပြားေစ၏၊ ေၾကက်က္ခဲ၏၊ ႏွလံုးကို အက်ိဳးျပဳ၏၊ ဝိပါက (စား၍ ဝမ္းတြင္ ေၾကက်က္သြားေသာအခါ) ခ်ိဳ၏။
ျမင္းႏို႔ ေထာပတ္သည္ ခ်ိဳ၏၊ အနည္းငယ္ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစ၏။ ဖန္၏၊ စပ္ရွားရွားရွိ၏။ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခ်ဳပ္ေစ၏။ ေလကို အနည္းငယ္ျပဳတတ္၏၊ ပူ၏၊ ေၾကက်က္ခဲ၏၊ အဆိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ မ်က္စိေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ ေတြေမ့ေျမာျခင္းကို ပယ္တတ္၏။
သိုးႏို႔ ေထာပတ္သည္ သည္းေျခကို ေဖာက္ျပန္ေစတတ္၏၊ အဆိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ အရိုးတို႔ကို ပြားေစတတ္၏၊ ေက်ာက္တည္ေရာဂါ၊ သၾကားဆီေရာဂါ၊ ေလေရာဂါ၊ တုန္ျခင္း၊ ေရာင္တင္းျခင္းတို႔ကို
ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
ဆင္ႏို႔ ေထာပတ္သည္ ဖန္၏၊ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္တို႔ကို ခ်ဳပ္ေစတတ္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္တတ္၏၊ အဆိပ္ႏွင့္ ပိုးတို႔ကို ပယ္တတ္၏၊ ႏူနာေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
ကုလားအုပ္ႏို႔ ေထာပတ္သည္ ေၾကက်က္ေသာအခါ စပ္၏၊ ေဖာေရာင္ျခင္းႏွင့္ ပိုးအဆိပ္တို႔ကို ပယ္တတ္၏၊ ႏူနာ ဂူလံုးေရာဂါ ဝမ္းဗုိက္ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္၏။
လူႏို႔ ေထာပတ္သည္ သလိပ္နာ၊ ေလနာ၊ သည္းေျခနာ၊ ေသြးနာ၊ မိန္းမတို႔အဂၤါဇာတ္၌ ျဖစ္ေသာ အနာတို႔ႏွင့္ သင့္၏။ နတ္တို႔၏ ၾသဇာကဲ့သို႔ အက်ိဳးေပး၏။
ခြါတခုတည္းရွိေသာ တိရစၧာန္တို႔၏ ႏို႔ရည္မွ ရရွိ္ေသာ ေထာပတ္သည္ ေၾကက်က္လြယ္၏ ဟူေသာ သတၱိရွိ၏။ ဖန္၏၊ သလိပ္ကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္၏၊ ဝမ္းမီးကို ေတာက္ေစတတ္၏၊ က်င္ငယ္ကို နည္းပါးေစ၏။
တင္ထြန္းေက်ာ္
(သူရဇၨ ၂၀၀၃-ခု စက္တင္ဘာလ)
shared by>>>http://natureenergycare.blogspot.com/2012/11/blog-post_30.html#more
0 comments