စိမ့္စမ္းေရ

“အဘေရ..အဘ…”

“ ဟဲ့ ေစာေစာစီးစီး.. ေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႔ ဘာျဖစ္လာတံုး ငမိုးရ..”

“မေအးခင္ သားေလး ဆံုးၿပီဗ်..”

“ ဟ.. ဟုတ္ကဲ့လား…. ဟိုေန႔ကေတာင္ ငါ့ဆီလာသြားေသးတာကိုပဲ….”

“ ဟာ.. မဟုတ္ပဲ က်ဳပ္က ညာေျပာမလားဗ်.. .မယံုသြားၾကည့္ဗ်ာ…”

ရြာလူႀကီး ဦးဘေမာင္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိမ္ထဲအျမန္ျပန္၀င္လိုက္ပါတယ္.. ၀တ္ေနက် အေပၚထပ္ေလးကို ကပ်ာကယာ ၀တ္ဆင္လိုက္ၿပီး.. ရြာေနာက္ပိုင္းကို အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္လာခဲ့ပါတယ္… ရပ္ရြာရ႕ဲ သာေရး နာေရး ကိစၥ အ၀၀က ကိုယ့္ေခါင္းေပၚ တင္ထားရတာဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္က ေရွ႕က သြားဖို႔ လိုတယ္မဟုတ္လား….ခုေတာင္ လူေတြေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနၾကပီထင္တယ္...။

ေအာ္…. ေနေသြး..ေနေသြး…….အင္း…. ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ဆိုတာ…. ဒါပဲထင္ပါတယ္…..။

ရြာ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ကလည္း ခပ္သြက္သြက္ကေလး လွမ္းေနရတာေတာင္ မိနစ္ 20 ေလာက္ သြားရတယ္။ မိုးတြင္းဆို သြားလို႔လာလို႔ကသိပ္မေကာင္းဘူး…..။ ေခ်ာင္းေရမ်ား လွ်ံလို႕ကေတာ့.. ဘယ္သူမွေတာင္ အိမ္ျပင္မထြက္ခ်င္ၾက…။ ေနေသြးတို႔ အိမ္ကလည္း ရြာျပင္နီးပါးေရာက္ေနေတာ့.. ေတာ္ရံုဆို သိပ္မေရာက္ျဖစ္တာကမ်ားတယ္ေလ..။

ေနေသြးတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူက ေတာ္ေတာ္စံုေနၿပီ ကိုယ္ေတာင္ ေနာက္က်ေနေသး..။ ခေနာ္ခနဲ႔ အိမ္တိုင္ေလးမွာေတာ့ ကေလးအေလာင္းကို တင္ထားတာက မေသမသပ္။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ေစာင္ေလးတစ္ထည္ကိုေတာ့ ဦးဘေမာင္ ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိလိုက္ပါတယ္… ေအာ္.. မႏွစ္က ရြာဘုရားပြဲမွာ ေနေသြးမဲေပါက္တဲ့ ေစာင္ေလးပါလား…။

“ဟဲ့ မိေအးခင္…နင္တို႔ဘာေတြလုပ္ၿပီးပလဲ င့ါကိုေျပာစမ္းပါဦး”

“ရွင္..အဘ”

“ကိုစိန္လွတို႔ အကုန္စီစဥ္ေပးမယ္ေျပာတယ္ အဘ ”

သားတစ္ေယာက္ဆံုးသြားေတာ့လည္းခမ်ာမွာ အပူမီးေတာက္ေနတယ္ထင္ပါ့…. အိမ္တိုင္ကေလးကို မွီၿပီး ထိုင္ေနပံုက သနားစရာ…။ ေလာကမွာ လင္မရွိဘဲ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေနရတာ ဒီ သားတစ္သက္မဟုတ္လား…. ေအးခင္တို႔ ကံမေကာင္းခ်က္ကေတာ့ …..ေမြးကတည္းက မေကာင္းလာတာ..ခုထိ.. ခုထိ…. ဟင္း….။

*****-----------*****-------------************

သူၾကီး ဘယ္လဲ

ေဟ…ေအး..

ဟိုနား ဒီနားပါကြာ..

ညေနတိုင္းရြာတစ္ပတ္လမ္းေလ်ာက္ၾကည့္ရင္း… ဒီေန႔ ဗီဒီယို ရံုက ဘာ ကားလဲဆိုတာကို သြားၾကည့္ရတာက သူႀကီးတာ၀န္လိိုလို…။

ေအာ္. ေတာဓေလ့ဆိုေတာ့လည္း ရြာကအိမ္တိုင္းမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေတြကမေပၚေသးေတာ့ ဒီတစ္ရြာလံုးက ဗီဒီယိုရံုေလးကိုပဲ အပန္းေျဖစရာအျဖစ္ အားကိုးေနရတာ.. ညဘက္ေတြဆို အိမ္ေတြမွာ တစ္ေယာက္မွကို မက်န္တာ..။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးဆိုလို႔ကေတာ့ ေျပာမဆံုးမဟုတ္လား….။

“အင္း..ဒီေန႔လည္း ေက်ာ္သူ ဆိုပါလား… ဒီေကာင္ေတာ့မဆိုးဘူး…ငါႀကိဳက္သား….”

ေခါင္းေလးတစ္ညွိမ့္ညွိမ့္နဲ႔…သူႀကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ အိမ္ဘက္သာ ေျခဦးလွည့္လာရေတာ့တယ္…။

အိမ္က ကေတာ္ကို သြားေျပာဖုိ႔တာ၀န္ကလည္း ကိုယ္ပဲမို႔..အိမ္ဘက္ဆီသို႔ သာ… လမ္းေလ်ာက္လာလို္က္ရပါတယ္…..

နာမည္ႀကီးမင္းသား၊ သရုပ္ေဆာင္ကလည္းေကာင္းေတာ့ လူေတြအားလံုးနီးပါး စိတ္၀င္စားေနၾကတဲ့အခ်ိန္…..

သူႀကီး..သူႀကီး..

“ဟ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ…”

ဟိုမွာ ေဒၚေအးခင္ ဗိုက္နာလို႔တဲ့......

ဟာ… ဒီေကာင္ေတာ့…. င့ါ လာေျပာရသလား…..

ဇာတ္ကားၾကည့္ေနရင္းက အားလံုး အလန္႔တၾကားျဖစ္ကုန္ၾကတယ္…။

ရြာက ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံေၾကာင့္ အားလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ေလ..။ အင္းေလ.. ေအးခင္ဆိုတာကလည္း.. ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကလဲမရွိဆိုေတာ့…..။

“ဟာ ညဘက္ၾကီး….. ဘယ္သူမွလည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး…သူ႔ေယာကၤ်ားေကာ.….”

“၀ါးခုတ္သြားတယ္ သူႀကီး”

ေျပးၾက၊ လႊားၾကနဲ႔ ရြာကလက္သည္ေကာ တက္သမွ်သူေတြေကာ မတတ္တဲ့သူေတြေကာ အားလံုးေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေအးခင္တစ္ေယာက္ ကေလးကို ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ လူ႔ေလာကထဲကို အေရာက္ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ….

အဲ့ဒိညက ေက်ာ္သူ နာမည္က ေနေသြးမို႔ အဲ့ဒိကေလးကိုလည္း ေနေသြးလို႔ နာမည္ေပးခဲ့တာကို အားလံုး အမွတ္ရေနေသးတာ…… ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးမို႔လည္း တစ္ရြာလံုးက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတာ…။ မေအးခင္တစ္ေယာက္ ထိန္းရတယ္လို႔ကိုမရွိ..။

ေအးခင္ေယာကၤ်ား ရုတ္တရက္ဆံုးေတာ့ ေနေသြးက လ သားပဲရွိေသးတာ.. ေတာင္ေပၚ၀ါးခုတ္သြားရင္းနဲ႔ ုရုတ္တရက္ တိမ္းပါးသြားေတာ့ ေအးခင္ခမ်ာမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္… လသား အရြယ္ သားေလးကပဲ သူ႔ဘ၀တြက္ အေဖာ္……။ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုေပမယ့္ ရပ္ရြာဆိုေတာ့လည္း သိပ္ေတာ့ ပူစရာမရွိပါေလ.. ရြာကအလုပ္ေတြကို လုပ္ေနရင္းကပဲ ေနေသြးေလး လူလားေျမာက္လာခဲ့ရေပါ့…။

ရြာဓေလ့အတိုင္း ငါးမွ်ား၊ ငွက္ပစ္၊ ထန္းေရေသာက္ ဒါန႔ဲ႔ဲပဲ ကေလးေတြ ႀကီးျပင္းလာရတာ.. ေနေသြးကေတာ့ အကုသိုလ္နဲ႔ အက်ဳိးေပးတယ္ေျပာရမယ္..။ ငါးမွ်ားမွာေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုက္မမွီႏိုင္..။ သူ႔အသက္ 10 ႏွစ္ကတည္းက ေက်ာင္းေျပးၿပီး ငါးမွ်ားထြက္တာ ငါးေတြအမ်ားႀကီးရကတည္းက သူ ေက်ာင္းကိုမတက္ေတာ့တာ….။

သားက မတက္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့လည္း မေအလုပ္သူက တစ္ခြန္းထက္ပိုမေျပာ… ခ်စ္တာကိုး…။ မ်က္ႏွာေလးညႈိးေနရင္ေတာင္ ပ်ာယာခပ္ေနတာ…။ ေအာ္… ဖတဆိုး သားေလးမုိ႔လည္း အခ်စ္ပိုတာ ျဖစ္ႏို္င္တာပဲေလ……။

*****--------*****----------

“ေနေသြးေရ..ေနေသြး..”

ဟဲ့..ဘယ္သူေတြတုံး..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြပါ…

ေအး..လာေလ.. ဒီမွာေနေသြး ေနမေကာင္းလို႔…….ဖ်ားေနတာ.. 3ရက္ရိွၿပီ..

“ ငါဒီေန႔ မလိုက္ေတာ့ဘူးကြာ. မင္းတို႔ပဲ သြားၾကေတာ့…..

ဟာ မင္းမလိုက္ရင္ ငါတို႔က ကံမေကာင္းဘူးကြ……..လာပါကြာ.. လိုက္ခဲ့ပါကြာ..

ေနမေကာင္းတာေတာင္အတင္းပဲ ေဆးတိုက္၊ ေရတိုက္ၿပီး ဆြဲေခၚသြားတဲ့ သာလွတို႔ေတြကိုေတာ့ ေဒၚေအးခင္တစ္ေယာက္… မ်က္လံုးျပဴးၿပီးသာ..ၾကည့္ေနရပါေတာ့တယ္….. သာလွတို႔ဆိုတာကလည္း တစ္ရြာတည္းသားခ်င္းမဟုတ္လား…။ သိပ္လည္း မစိုးရိမ္ရတာမို႔ အသာလႊတ္ထားေပးလို္က္တယ္။ စိတ္လဲေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းသြားႏိုင္တာပဲဆိုၿပီးေတာ့….။

တစ္ခုထူးျခားတာက ေနေသြးကတျခားသူေတြလို ထန္းေရ မေသာက္၊ အရက္မေသာက္၊ ၾကက္မတိုက္၊ သူႀကိဳက္တာက ငါးျမွားရဖို႔ပဲ..။ ငါးသာျမွားရမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ထမင္းထုတ္နဲ႔ကိုသြားတာ..။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ..ေနေသြးတု႔ိသတင္းကေမႊးေနေတာ့တာ…. သူမ်ားမရ သူရ၊ သူမ်ားမသြားရဲတဲ့ ဟိုဘက္ေခ်ာင္းေတြေတာင္ သူသြားၿပီး ငါရွာလာတာ.. ရလာတာကို အေမကေရာင္း၊ ပိုတာကိုစားနဲ႔ ဒါေလးကလည္းတစ္ဖက္က၀င္ေငြေလးလို႔ေျပာရမယ္ထင္တယ္..။ ခင္ပြန္းသည္မရွိကတဲက တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ၀င္ေငြမွန္လာေတာ့လည္း ေဒၚေအးခင္တစ္ေယာက္ သူ႔သားေလးကို အခ်စ္ပိုတာ မမွားဘူးေလ..။

ေႏြဘက္ေရာက္ေတာ့ ငါးရွာရတာ ခက္တယ္ေလ..။ အဲ့ဒိေတာ့ ကိုယ့္ရြာနဲ႔ေ၀းတဲ့ တျခားဘက္ေတြကို ေနေသြးတို႔ ထြက္ၾကတာေပါ့….။ ကိုယ့္ရြာနဲ႔ေ၀းေပမယ့္ ငါးရွာတာက သိပ္ေတာ့မခက္ေပ။ ေခ်ာင္းေရၾကည္ၾကည္ထဲမွာ ငါးေတြသြားေနတာေတာင္ျမင္ရတယ္။ လက္နဲ႔ေတာင္ဖမ္းလို႔ရႏိုင္တဲ့ အေနအထားဆိုေတာ့လည္း… ေနေသြးတို႔ မ်က္စိက်ေနတာေပါ့။ သာလွတိ႔ုကလည္း ဒီလိုအကြက္ကိုသိထားေတာ့.. ခုလို လာေခၚၾကျခင္းပင္။

ဒါေပမယ့္…တစ္ခု ထူးဆန္းတာက သူတို႔ဘာသာလာရင္ ငါးေတြ မေတြ႕တာ…… ဘယ္လိုရွာရွာ ။ တစ္ခါတေလမ်ားဆို ေခ်ာင္းရိုးတစ္ ေလ်ာက္ ဆန္တက္သြားတာေတာင္ တစ္ေကာင္ေတာင္မျမင္ရတာမ်ဳိး ႀကံဳရတယ္ေလ။ တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ သူတို႔ႀကံဳလာေတာ့ နဲနဲ သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။ ေနေသြးပါလာတဲ့အခါမ်ဳိးဆုိ ထူးဆန္းစြာပဲ ငါးေတြအမ်ားႀကီးရတယ္ေလ..။

ခုလဲ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနမေကာင္းတာေတာင္ အတင္းဆြဲေခၚလာၾကၿပီး။ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ထိုင္ခိုင္းထားတာ။

“ေနေသြး ငါတို႔ ဟိုဘက္ ခဏသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..မင္းခဏနားေနကြာ”

“ေအးေအး.. ငါေစာင့္ေနမယ္.”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေနေသြးကိုထားခဲ့ၿပီး သာလွတို႔ ေခ်ာင္းရိုးတေလ်ာက္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္.။

“ ဟာ ေဟ့ေရာင္.. မင္းဘာလို႔ လုိက္လာရတာလဲ”

“ငါ မေနႏိုင္ဘူး…ရပါတယ္..”

“ ေဟး.. ဒီမွာ တစ္ေကာင္ကြ… ဟိုဘက္ ဟိုဘက္ ”

သာလွတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ငါးေတြအေတာ္ကေလး စုမိခ်ိန္ သတိထားၾကည့္မိေတာ့

“ ဟာ ေနေသြးေကာ”

“ ဟိုး….မွာ”

“ ဟာ.. ဘာျဖစ္တာလဲ… ဟာ ေသြးေတြပါလား ”

“ရတယ္… ရတယ္.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး”

“ အေဒၚ…အေဒၚ…”

“ ဟာ.. ဘယ္သူမွလည္း မရွိပါလား…”

နဂိုက အဖ်ားရွိန္နဲ႔ ေနေသြးတစ္ေယာက္ ေခါင္းေထာင္ မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနတဲ့ ကုိယ္က ကိုင္ေတာင္မကို္င္ႏိုင္…။ ရြာက ေဆးထိုးဆရာမ ေပးတဲ့ ေဆးကို တုိက္ထားခဲ့ၿပီး..သာလွတို႔ေတြ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္…။

အဲဒိေနာက္ေတာ့..အဲဒိေနာက္ေတာ့….။

*****------*****-------*****

”အီး.. ဟီး…ေအာင္မေလး…သားေလးရဲ႕… အေသေစာလုိ႔ ႏွေျမာလွခ်ည္ရဲ႕…နင့္အေမကုိ ထားခဲ့ၿပီလား……”

“ ဟာ ၾကီးခင္ကလည္း တိုးတိုးလုပ္ပါဗ်ာ.”

ရုတ္တရက္ထြက္လာတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ဦးဘေမာင္ လွည့္ၾကည့္မိိလိုက္ပါတယ္။ အသုဘတိုင္း လိုက္ၿပီးငိုေပးေနတဲ့ မခင္.. သူေရာက္လာတာ..။

ကေလးတစ္ေယာက္ရ႕ဲဘ၀တစ္ခုကုိ အစကေန အဆံုးထိတိုင္ သိထားတဲ့သူကေတာ့ တရားအသိ ရင္မွာထိ သြားရရွာတယ္။ ေအာ္.. ငါးရွာစားတဲ့သူလည္း ငါးရိုးစူးၿပီးေသႏိုင္တာပဲလို႔…..။ ကိုယ့္၀မ္းစာရွာေဖြတဲ့အလုပ္ကပဲ ကိုယ့္ဘ၀ကို အဆံုးသတ္ေပးတယ္ဆိုတာ ခုေတာ့ မ်က္ျမင္ျဖစ္ေနပီေလ။

ခပ္ေပါ့ေပါ့ေနလိုက္တဲ့အတြက္ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုးရႈံးသြားရၿပီေလ။ ပညာမတတ္၊ အသိမႀကြယ္တာကိုပဲ အျပစ္လို႔ ေျပာရေတာ့မလိုလို။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးသိပ္မေကာင္းတာကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလိုလိုနဲ႔..ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း…. အသုဘေလးက.. ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီေလ…..။

တစ္ရြာလံုးရဲ႕ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေတြန႔ဲ မေအးခင္ရဲ႕ ရႈိက္သံကေတာ့… တစ္စ တစ္စ…..

ႀကိဳးစားပါဦးမည္

သူဇာေလး (စိမ့္စမ္းေရ)

3.2.2012