စိမ့္စမ္းေရ

၀မ္းေရးပူပူ......

`မိခ်ဳိ....မိခ်ဳိ......ေရ.`

` ဘယ္သူလဲ....၀င္လာခဲ့အမေရ..`

ခပ္ယိုင္ယုိင္ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ မိခ်ဳိတို႔လို အခန္းေလးေတြ ငွားေနတဲ့သူေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ အိမ္ေဘးဘက္က တစ္ေယာက္စာ လမ္းကေလးကေန အေတာ္ကေလး၀င္မွသာ ေရာက္ႏိုင္တာမို႔.... အိမ္ေရွ႕နဲ႔က နီးလ်က္နဲ႔ေ၀းပါ။ ျခံအျပင္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးတစ္လံုးသာ ျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ အလုပ္သမား တန္းလ်ားပံုစံ အခန္းေတြက ကိုယ္စီ.ကိုယ္စီ.....။

လူေနမႈစနစ္ နိမ့္က်ခ်င္လည္းနိမ့္စရာ.... အာလံုးထဲခၽြန္ၿပီး ဘယ္သူမွ ထူးျခားၿပီးကိုေကာင္းမလာတာ...။ မိသားစုေလး 5စုေလာက္က စရိုက္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ရွိတယ္။ တျခားေနရာေတြထက္ ေစ်းက တစ္၀က္ေလာက္ သာသာေနေတာ့လည္း အေျခအေနခ်င္းတူသူမ်ားသာ စုေနၾကရေတာ့တာေပါ့။

ေဟာ.. ခုလည္းၾကည့္ေလ... မိခ်ဳိဆုိတာကလည္း..... အပ်ဳိမွန္း အအိုမွန္းေတာင္ မသိ၊ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္မွန္း ေတာ္ရံုေတာင္မသိ…အားလံုးသိတာက…

` နင္ေသခ်ာလုပ္ေပးေနာ္ဟဲ့..... `

` အင္းပါ အမရယ္.. ရတာနဲ႔ကၽြန္မ ဆက္သြယ္လိုက္မယ္ .. 3 ရက္ 4 ရက္ထက္ ပိုမၾကာပါဘူး..`

` နင္ေနာ္.. ေစ်းပိုေပးတဲ့သူကို မေရာင္းလိုက္နဲ႔ေနာ္.. ´

`ကၽြန္မက ကတိတည္ပါတယ္...`

ေဒၚသိန္းျပန္သြားၿပီးတာနဲ႔.. မိခ်ဳိတစ္ေယာက္ အလုပ္စရႈပ္ရပါၿပီ။ မွာတဲ့စာရင္းေတြကို ေသခ်ာေရးမွတ္ရင္း... ပစၥည္းေတြရွိမဲ့ေနရာကို စိတ္နဲ႔အရင္မွန္းၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။..... ေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကိုလည္း တြဲမိေအာင္ လုပ္ရေသးတယ္ေလ..။

ျဖဳန္းအားအေကာင္းဆံုး ေဒၚသိန္းကေတာ့ သူန႔ဲ လက္တြဲလာတာ ၾကာၿပီေလ.။ ရပ္ကြက္ေစ်းေတြထဲမွာ ေစ်းတစ္ခုကို ၃ ရက္ေလာက္ လွည့္ေရာင္းေနတဲ့ ေဒၚသိန္းကိုေတာ့ လူေတြေတာ္ေတာ္ေလးကို သိေနၾကၿပီ။

ေစ်းႏႈန္းက သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီးသက္သာလို႔လည္း ေဒၚသိန္းက ေရာင္းအားေကာင္းေနတာ....။ ခုဆို.ေဒၚသိန္းႀကီး ေစ်းမထြက္ရင္..လူေတြက ေမးေတာင္ေမးေနၾကၿပီ....။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့... ပစၥည္းေတြက ေစ်းၾကီးတာေတြမ်ားေနတယ္ဆိုတာ... သူသတိထားမိတယ္။ လုပ္ငန္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ စလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ေတာင္ ေတြးေနမိတယ္။

.. အင္း....ဒါေပမယ့္.. ဒါေပမယ့္.... ခဏေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ရမယ္...။

*****----- *****----- *****-----

ေန႔လည္ ၁၁ နာရီ ခြဲ ဆိုတာ ေႏြရာသီအဖိ႔ုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပူေနပါၿပီ။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ သားေရ ပိုက္ဆံအိတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို အသာကိုင္ရင္း.. မိခ်ဳိ ေစ်းထဲကို လွမ္း၀င္လိုက္ပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္သူေတြ မ်ားျပားလွတဲ့ဒီေစ်းႀကီးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဘ၀ ၀မ္းေက်ာင္းရာ ေနရာေပါ့...။ အသက္ 10 ႏွစ္ကတည္းက ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားေနရာဆိုေတာ့လည္း အလုပ္လုပ္ရတာ သိပ္မခက္ခဲေပါင္..။

ေခါင္းထဲမွာ အလြတ္က်က္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြရွိရာကို တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ ေလ်ာက္ၾကည့္ရင္း.. ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း ထူပူေနေအာင္ မွတ္သားလိုက္ပါတယ္။ မ်က္လံုးကလည္း အေျခအေနတိုင္းကို ေလ့လာသံုးသပ္ရေသးတယ္ေလ...။ ခပ္လြယ္လြယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ ခက္ေတာ့လည္း ခက္သားလားေနာ္..။

တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဆို.. အစမ္းသပ္ေလ့လာရင္းနဲ႔ကို အလုပ္ျဖစ္လာတာေတြလည္းရိွပါ့... အဲ့ဒိအခါမ်ဳိးက်ေတာ့.. မိခ်ဳိတို႔မ်က္ႏွာက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးရယ္......။

ေလ့က်င့္သား ျပည့္ေနတဲ့ လက္အစံုကေတာ့ မိခ်ဳိရဲ႕ အားထားစရာ..။

မ်က္ႏွာ အေနအထား အေျခအေန အားလံုး ကြက္တိဆိုလို႔ကေတာ့ မိနစ္ပိုင္းေတာင္မၾကာ..လက္ထဲမွာက ပါလာၿပီးသား.....။

လက္ကလွ်င္သလို ေျခကလည္းသြက္ပါ့ ဒီေလာက္လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ခဏေလးနဲ႔ သြားႏိုင္တယ္ေလ.. ဆိုင္ခန္းေတြကိုလည္း တည့္တည့္မသြားပဲ မျမင္ႏိုင္ေအာင္ကို သြားတတ္တာ။ အျပင္ေရာက္လုိ႔ကေတာ့ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ေပးလိုက္ရံုပဲ..။

မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ေစာင့္ၿပီး မေယာင္မလည္နဲ႔ ခုနက ေနရာကိုအသာေလးနားစြင့္ၾကည့္လိုက္လို႔.. အေျခအေနေကာင္းတယ္ဆိုရင္.. ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့............။

ေဒၚသိန္းမွာထားတဲ့ပစၥည္းေတြအစံုကို လိုက္ၾကည့္ေနရင္း.... ေျခေထာက္လည္းေညာင္းလာတာမို႔.. အေပၚထပ္က စားေသာက္စရာေတြေရာင္းတဲ့အထပ္ကို တက္သြားလိုက္ပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါး.... လက္ဖက္ရည္.. ရွမ္းေခါက္ဆြဲ..စသည္စသည္ျဖင့္... ေရာင္းခ်ေနတာေတြမ်ား အလကားေပးေနသလို.....။ စားေနတဲ့သူေတြ မ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ မနည္းကို ေကြ႔၀ိုက္ၿပီးသာ လွမ္းေနရတယ္ေလ။

ေစ်းတစ္ေစ်းလံုး ဘာထူးလဲေနာ္... အားလံုးအလကားေပးေနသလိုကို လူေတြအလုအယက္ ၀ယ္ေနလိုက္ၾကတာ.....

အင္း.. ငါေရာ.... ငါလဲအလကားရတာပဲေလ....။

ကိုယ့္စကားနဲ႔ကိုယ္ အသာၿပံဳးလိုက္ရင္း......

` ရွမ္းေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ..´

လြတ္ေနတဲ့ထိုင္ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လုိက္ရင္း.... စာပြဲထုိးေလးကိုလွမ္းမွာလိုက္ပါတယ္။ ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုးဆိုင္ေတြထဲမွာေတာ့.. ဒီဆိုင္က ထိပ္ဆံုးက... ေရာင္းအားေကာင္းဆို အရသာကလည္း ေကာင္းတာကိုး....။

စားေနရင္းကလည္း သူလိုကိုယ္လိုေတြမ်ား ရွိေလမလားလို႔ မ်က္စိကိုလည္း အလုပ္ေပးရေသးတယ္ေလ...။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီခ်ိန္က နားခ်ိန္မလား..။ စရိုက္ေလးပဲ ကြာေပမယ့္ သူတို႔ကလည္းအခ်င္းခ်င္းလဲေရွာင္တာ မဟုတ္ဘူး..။ လစ္ရင္လစ္သလို..........။

အားလံုးစိတ္ခ်ရၿပီဆိုေတာ့မွ ေစ်းထဲကေန ျပန္လာခဲ့တယ္..။ ဒီတစ္ပတ္ အ၀တ္အစားေတြထဲက ဘာဒီဇိုင္းမ်ား အသစ္ထြက္လဲလို႔ မ်က္စိကစားလိုက္ရင္း..... လိုခ်င္တာေလးေတြကိုလည္း သြားေရ က်ခဲ့ျပန္ၿပီေလ..။

` ညီမေရ... သြားၿပီ..`

` ဟုတ္ အမေရ... ေနာက္လဲ လာအားေပးေနာ္.. ´

အေျပာခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ အေရာင္း၀န္ထမ္းေလးကေတ့ာ မိခ်ဳိကို ဖိတ္ေခၚေနပါၿပီ.. လာမွာပါ... သိပ္မၾကာခင္ေပါ့.....။

*****----- *****----- *****-----

အန္တီခ်ဳိ.... 12 နာရီေနာ္....

ကေလးေတြေမးသမွ်ကို ေခါင္းပဲ အသာညွိတ္လိုက္ရင္း..စားလက္စ ထမင္းပန္းကန္ကို လက္စသတ္လိုက္ပါတယ္။ ကေလး ၃ ေယာက္ကိုလည္း သူတို႔ ႀကိဳက္တာေလးေတြ ခ်က္ေကၽြးလိုက္တယ္. ဒါက မိခ်ဳိရဲ႕ ေစတနာ...။ ကိုယ့္အလုပ္ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းေန ကူညီေပးရာလည္းေရာက္ ေထာက္ပံ့ေပးရာလဲေရာက္ဆုိေတာ့ သူတို႔ေလးေတြလည္း မိခ်ဳိကုိ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ ခင္ပုံရသား.....။

ေစ်းထဲမွာ ပလတ္စတစ္ေလးေတြ လိုက္ေကာက္တတ္တဲ့သူတို႔အဖို႔ မိခ်ဳိေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုးကို ေမွ်ာ္ၾကတာေတာ့ မဆန္းပါဘူးေလ..။ ညေနဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဒီလိုကေလးေတြ အားလံုး အေယာက္ ၅၀ ထက္မနည္းကို ရွိေနတတ္တယ္...။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း အေ၀းကေနလာရေတာ့ ေန႔လည္ေလာက္ဆုိ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ေလာက္ေတာ့ ျမင္ေနရဘီေလ..။

ေနရာအကြက္အကြင္းတစ္ခုစီကို ေသခ်ာ ခ်ိန္းလိုက္ရင္း.. မိခ်ဳိ အ၀တ္အစားလဲေနလိုက္ပါတယ္။ အရင္ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ ဒီေန႔အဖို႔ သူတို႔အလုပ္က သက္သက္သာသာ..။ ထိုင္ေစာင့္ရံု..။

` ဟဲ့.ပလုပ္တုတ္..´

ကမန္းကတန္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း. ခလုပ္တိုက္မိသြားတာမို႔.. မိခ်ဳိ ကိုယ္ကို မနည္းထိန္းလိုက္ရပါတယ္.။ လက္ထဲကအထုပ္ကလည္း အေတာ္ကေလး ေလးလာၿပီဆိုေတာ့..... ျပဳတ္မက်ေအာင္ မနည္းကို သတိထားလိုက္ရတယ္.။

လမ္းတစ္ဖက္ကိုေငးေနတဲ့ ငမိုးကို ကိုယ္လုံးခ်င္း မသိမသာ ၀င္တိုက္လိုက္ၿပီး.. ပစၥည္းဂုိေဒါင္ေတြဘက္ကို အသာေလး ေလွ်ာက္လာလိုက္ပါတယ္.။

`ဟာ.. အန္တီခ်ဳိ.. ျမန္လိုက္တာ..`

`စကားရွည္မေနနဲ႔. ျမန္ျမန္ထည့္... `

` ေသခ်ာဂရုစိုက္သြားေနာ္.... ဟိုဘက္ေပါက္မွာ ဟိုေကာင္ေတြ ေစာင့္ေနတယ္..`

` အန္တီခ်ဳိေကာ မလိုက္ဘူးလား..´

` ငါ ေနာက္က လိုက္လာခဲ့မယ္..´

*****----- *****----- *****-----

` ေရာ့..ဒါအရင္ယူထားေအ..´

` ဟာ.ေဒၚသိန္းကလည္း… ကၽြန္မက ဒီေငြန႔ဲပဲ စားေနရတာ.. ခုေတာင္ ဘယ္ေလာက္နားရဦးမလဲမသိဘူး…´

`ေအးပါဟယ္.. ငါ ေစ်းတစ္ရက္..ႏွစ္ရက္..ေရာင္းၿပီး လာေပးပါ့မယ္. တကတည္း.. ဘာမွမပင္ပန္းတဲ့ သူကမ်ား..´

` အဲ့လိုေတာ့မေျပာပါနဲ႔ ေဒၚသိန္းရယ္… ကၽြန္မေနရာကေနလည္း ၀င္ၾကည့္ပါဦး…`

ေဒၚသိန္းနဲ႔ စကာေျပာၿပီးျပန္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ေငြကအေတာ္မ်ားမ်ားရယ္.. ဒါကလည္း သိပ္မၾကာခင္ ကုန္သြားမွာ.. အိမ္လခ၊ ေရဖိုး၊ မီးဖိုး နဲ႔ တျခား အသံုးစားရိတ္ေလးေတြ ဖယ္လိုက္ရင္ ဒီလတြက္က ေလာက္ငွ ရံုသာ..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာင္းအားေကာင္းေနတဲ့ ေဒၚသိန္းကုိေတာ့ တစ္ဖက္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ရမလို.. ဟုတ္တယ္.. ငါကမွ မေရာင္းခ်င္တာ..။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ေတာ့ ျပန္မေရာင္းခ်င္…။ စိတ္မလံုတာပဲလား..ဘာလားေတာ့မသိ…။

မိခ်ဳိလည္း ေၾကာက္တတ္ပါတယ္ေလ… မျဖစ္သာလို႔သာလုပ္ေနရတာ… ငယ္ငယ္ကတည္းကကၽြမ္းက်င္တာျပပါဆိုေတာ့ ကုိယ့္မွာ ဒါပဲရွိတယ္ေလ။ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွေတာ့ တျခားအလုပ္ကို ဘာသြားလုပ္စားရပါ့မလဲ..။ ေနပါေစေတာ့.. ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္…။

ခုတေလာ..ေစ်းေရာင္းရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူးတဲ့..။ တိုင္တာေတာတာေတြလည္း ရွိလာတယ္ဆိုပဲ…။

ေခါင္းထဲမွာေတာ့ ေဒၚသိန္းေျပာသံေတြက ေ၀၀ါး၀ါး…။

*****----- *****----- *****-----

`အမယ္.. ဒါက ဘယ္တုန္း လွလို႔ ပလို႔ ပါလား`

`လိုတာေလး နဲနဲ သြား၀ယ္မလို႔ပါအမ `

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က အမတစ္ေယာက္က လွမ္းႏႈတ္ဆက္လို္က္ျခင္းေၾကာင့္ အၿပံဳးမပ်က္ ျပန္ေျပာရင္း ကားဂိတ္ဘက္သာ ထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ကြယ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေျပာၾကမယ့္ အတင္းအဖ်င္းေလာက္ကေတာ့ မိခ်ဳိတို႔က မၿဖံဳ..။

အေပၚေအာက္ ဆင္တူ ၾကက္ဥႏွစ္ေရာင္ေလးနဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး၀တ္စားထားေတာ့ မိခ်ဳိတုိ႔က ရုပ္ေတာ့အထြက္သား..။

ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳးလိုက္ရင္း….. ပိုက္ဆံန႔ဲေပး၀ယ္လာေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာ့ အေရာင္ထြက္ေတာ့မေပါ့… ဟုတ္ဘူးလားေနာ္.။

ဟာ..ေဒၚသိန္း…ေဒၚသိန္း…

အေ၀းကတည္းက လွမ္းျမင္ေနရတ့ဲ ေဒၚသိန္းတစ္ေယာက္.. မိခ်ဳိရွိရာဘက္ကို ဦးတည္ၿပီးလာေနတာ ေတြ႕ရေတာ့

အသင့္ ရပ္ထားတဲ့ လိုင္းကားေပၚ ကမန္းကတန္းေျပးတက္လုိက္ရပါတယ္..။ သူ..ဘယ္မ်ား သြားမလို႔ပါလိမ့္…။ ေဘးနားကလူေတြကေကာ ဘယ္သူေတြလဲ…… ငါ့ဆီ လာတာမ်ားလား….အို..မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး…။

သူ႔လမ္းသူသြားတာပါဟု စိတ္ကထင္လိုက္ရင္း…လွမ္းအၾကည့္…

ကားရွိရာဘက္ကို လက္ျပလိုက္ရင္း လွမ္းလာေနတဲ့ ေဒၚသိန္းနဲ႔ လူၾကီး သံုးေယာက္…

လိုင္းကားရယ္..ျမန္ျမန္ထြက္ပါေတာ့..ထြက္ပါေတာ့…လာေနၿပီ..လာေနၿပီ…. ျမန္ျမန္..ျမန္ျမန္..

ႏႈတ္ကေန ကမန္းကတန္းရြတ္ရင္း တုန္ရင္စြာလႈပ္ရွားေနတဲ့ လက္အစံုက ေခၽြးေစးေတြေတာင္ျပန္လာေနၿပီေလ..။ ကားလက္တန္းကို ကိုင္ထားေပမယ့္ သိပ္မျမဲခ်င္ေတာ့..။ ေ၀၀ါးလာတဲ့ မ်က္လံုးအစံုကို အသာမွတ္လိုက္ရင္း….

၀ူး………….

အမေလးေတာ္ပါေသးရဲ႕…ငါ ရင္ေတြထိတ္လိုက္တာ…….

ဘာမဟုတ္တာေလးေတာင္ ငါျဖင့္ လန္႔ေနလိုက္တာ……။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕..

စိတ္ခ်ရၿပီဆိုေတာ့မွ မ်က္လံုးကိုဖြင့္အၾကည့္..

`ဟဲ့..မိခ်ဳိ … ေန႔လည္ဘက္ႀကီး ဘာေတြျဖစ္ေနတာတုန္း.. ကေယာင္ကတန္းနဲ႔ေအ…´

`ရွင္………….ေအာ္… ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးအေဒၚ….အိမ္မက္မက္ေနတာပါ…`

ေလပူတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း အေမာေျပ ေရတစ္ခြက္ေတာ့ ခပ္ေသာက္မိသား…. ရင္ထဲေတာ့ ေအးခ်မ္းသြားတာအမွန္ပင္..။ စိတ္တည္ၿငိမ္သြားေတာ့ ခုနက အိမ္မက္က တျဖည္းျဖည္းျပန္ၿပီး ပံုေပၚလာေတာ့တာ. ေနာက္တစ္ခ်က္ ေရရြတ္မိတာက……………….ဟူး……………….။

မိခ်ဳိရဲ႕ ရင္ထဲက အပူကိုေတာ့ ဘယ္ေရေအးကမ်ား အစဥ္ေအးခ်မ္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္…။

*****-----*****-----*****-----

ႀကိဳးစားပါဦးမည္။

သူဇာေလး (စိမ့္စမ္းေရ)

27.4.2012